Op zoek in Biddinghuizen

Op zoek in Biddinghuizen

Foto: Redactie BHZNet.nl
18-10-2002 - Op reis langs plaatsen die hun sporen hebben nagelaten in de Nederlandse popmuziek. Vandaag: Lowlands in Biddinghuizen.

Langs de Spijkweg in Flevoland staan nog - keurig gesorteerd en klaar voor transport - de onderdelen van een loopbrug. Het is een laatste souvenir van het popfestival Lowlands dat hier eind augustus zijn tiende editie beleefde. Het terrein zelf ligt er keurig aangeharkt bij. De enorme berg afval moet al zijn opgeruimd toen de laatste noten van Underworld nog natrilden in de kleigrond.

Pelgrimstocht
Het lijkt een pelgrimstocht om op een kalme oktoberdag terug te gaan naar de plek waar zeven weken geleden de band Puddle of Mudd zich in passend decor presenteerde aan het publiek. Wie drie dagen Lowlands heeft getrotseerd herinnert zich vooral een kakofonie van zware basdreunen, gillende gitaren en de extase van 60.000 bezoekers. Het valt niet mee deze plek te associëren met stilte, maar je hoort er op deze herfstdag niet veel meer dan fluitende vogeltjes.

Het valt ook niet mee om de plekken te traceren waar zich de kampeerterreinen, de Alpha-tent van de grote bands of het Dommelsch Podium van de herrie-orkesten hebben bevonden. Langs het Colombinehuis rijd ik het Bremer Bergbos in en passeer een uitgestorven centrum voor sportavontuur. Links van het karrenspoor ligt een natuurpad van Staatsbosbeheer. Nooit geweten dat je aan de andere kant van het Lowlands-hek zo educatief kon wandelen, maar wat moeten de reeën, padden en fazanten het op een lopen hebben gezet toen eind augustus alt-metal band Dreadlock Pussy het podium besteeg. En zo te zien is er medio oktober nog niet veel wild teruggekeerd in het Bremer Bergbos.

4x4 auto
Het pad wordt steeds muller. Voor het eerst dat je in Nederland bijna de aanschaf van een four wheel-drive overweegt. Flevoland is ook anders. De ruimte hier, zie die maar elders te vinden voor een evenement van deze omvang en op zo'n centrale plaats in het land. Even dreigde Lowlands zich te moeten verplaatsen, toen een projectontwikkelaar met het onzalige idee van een bungalowpark kwam. Organisator Mojo Concerts zocht zich rot naar vervangende locatie, maar veel verder dan het hersenspinsel Assen is het niet gekomen. Totdat burgemeester A. Gresel zich persoonlijk ging inzetten om het festival voor zijn gemeente Dronten te behouden. Hij kwam naar Lowlands om huwelijken af te sluiten, maar liet zich ook aangenaam verrassen door een optreden van Hooverphonic. Volgens de burgemeester is er in zijn gemeente geen politieman die rond Lowlands vakantie neemt. Net als de vele vrijwilligers die het festival begeleiden: niemand wil dit driedaagse feestje missen. En dat bleek wel toen bij de laatste editie honderden auto's na een wolkbreuk vast in de modder kwamen te zitten. Toen waren de plaatselijke boeren er als eerste bij om gestrande festivalgangers uit de voormalige zeebodem te trekken.

Verdwaalde beker
Bij gebrek aan ploegende boeren besluit ik nu niet verder te rijden en te voet op zoek te gaan naar het festivalterrein. Maar wat is het er leeg en wat ligt het er ordelijk bij. Een stuk of wat kapotgereten bierbekers markeren de verdwenen stad. Een lege aansteker met opschrift Broen Kafee Biej de Vogel herinnert aan een rokende festivalganger uit het Limburgse Montfort. Het enige geluid dat de vogels overstemt komt van een roetsjende achtbaan in het naburige pretpark Six Flags. De dichtstbijzijnde bewoonde wereld heet Biddinghuizen. Een dorp zo introvert als de hele Flevopolder, maar ook een staaltje van ruimtelijke ordening naar Nederlands model. Het is koopavond in winkelgalerij De Ruif. Bakker Van Es wacht tevergeefs op klandizie, terwijl bij de C1000-supermarkt een vrouw zes blikken Whiskas komt terugbrengen omdat haar bejaarde kat ze niet meer eet. Ruilen is geen probleem in Biddinghuizen. Een man stapt met een ritselend wit plastic zakje uit Chinees-Indisch restaurant Jade City en groet. Een bord op het dorpsplein kondigt het oogstfeest aan. Wat direct doet denken aan de laatste zin in het ene liedje dat de IJsselmeerpolders zo fraai bezingt. Waar de Zuiderzeeballade eindigt, eindigt ook elke nieuwe aflevering van Flevoland: met de constatering `de oogst is rijp'.

Bron: Nico Heemelaar, Algemeen Dagblad, 12 oktober 2002